آیین های زیبای ایرانیان

به نام خدا

در ایران باستان سال دارای دوازده ماه ،سی روزه بوده و هریک از این روزها نام ویژه ای داشته است.رسم بر

 این بود که هر گاه نام روز با نام ماه برابر می شد آن را جشن می گرفتند و برای نامیدن جشن از نام ماه با

 پسوند "گان" استفاده می کردند.  

جشن مهرگان:

روز مهر(16) از ماه مهر برگزار می شود.در اوستا مهر بزرگترین ایزدان است.نام این ایزد در اوستا میترا و به معنی دوستی و محبی است.ایزد مهر به عنوان یک داور و مجری عدالت و موکل بر پیمان و عهود مردم است.مهرگان آغاز نیمه ی دوم سال و فصل پاییز می باشد.به موجب تقویم اوستایی ، سال به دو فصل تقسیم می شده.تابستان بزرگ و زمستان بزرگ که مهرگان در آغاز زمستان بزرگ قرار داشت.در روزگار ساسانیان یا پیشتر ، از این دو فصل نامتساوی چهار فصل مساوی پدید آوردند که مهر آغاز پاییز است.آیین برگزاری جشن مهرگان (جشن مهر ایزد)نزد زرتشتیان تا باقی مانده است.قربانی همان اندازه که در عید قربان مسلمانان رواج دارد، در مهرگان نزد زرتشتیان مهم بود.اما امروزه قربانی کم کم از رواج افتاده و منسوخ شده.چون اساس روز مهر ،از مراسم مهر پرست ها بوده.در حالی که زرتشت قربانی را منع اکید کرده است به همین جهت زرتشتیان به ندرت در روز مهر قربانی می کنند.زمان دقیق یا تقریبی پیدایش و مرسوم شدن جشن ها در دست نیست.ایزدانی که این جشن ها بدان منسوب است و انگیزه های پیدایش چنین جشن های اغلب مربوط است به دوران های پیش از زرتشت.می توان نتیجه گرفت که این جشن ها ی کهن جنبه استوار ملی و تاریخی و اساطیری داشتند.روایت است که:پس از شهریاری جمشید ، ضحاک در ایران زمین ، سلطنتی هزار ساله را آغاز کرد.دوران او برای ایرانیان ، دوران بیداد و ستم و جور و نکبت بود.سرانجام از نسل جمشید ، فریدون بر وی شورید.از سلطنت برکنارش ساخت و به کوه دماوند به بندش کشید.رهبر شورشیان کاوه بود و پادشاهان ایران پرچم وی را (درفش کاویانی)عزیز و محترم می شمردند و آن را تبرک می دانستند.به شکرانه ی این موهبت و آزادی که در روز مهر از ماه مهر روی داده بود ایرانیان جشنی بزرگ ساختند و هر ساله به موجب چنین اتفاق بزرگی ، مهرگان را برپا کردند.