مسافر قایق

به نام تنها معبود

   

همیشه عاشق تنهاست

و دست عاشق در دست ترد ثانیه هاست  

هنوز در سفرم ، خیال می کنم در آب های جهان

قایقی است و من (مسافر قایق)هزار ها سال است

به گوش روزنه های فصول می خوانم 

مرا سفر به کجا می برد؟

شراب باید خورد و در جوانی یک سایه راه باید رفت ،همین.

                                                                                              سهراب سپهری